Ik begreep nooit dat ik tijdens mijn MBA op de Erasmus Universiteit leerde dat je als bedrijf moest zoeken naar een onderscheidend vermogen, terwijl we allemaal hetzelfde leerden. Uit dezelfde boeken, van dezelfde professoren. Zeg ik marketing dan zeggen jullie Philip Kotler. Zeg ik strategie dan zeggen jullie Peter Ducker. Zeg ik changemanagement dan komt John Kotter als eerste naam bovendrijven. Vervolgens lezen we allemaal Stephen Covey met zijn effective people en kan natuurlijk Malcom Gladwell niet in dit rijtje ontbreken. Maar als we dan allemaal dezelfde verhalen lezen en naar dezelfde verhalen luisteren, hoe onderscheiden we ons dan?
Je ziet hetzelfde bij sprekers voor een groep. Velen vertellen een persoonlijk verhaal, meester hoe goed ze zelf zijn geworden. Wellicht amusant om te horen, maar als luisteraard heb je er inhoudelijk niets aan. Anderen geven tips hoe je goed kunt worden. Dat kan ook amusant zijn, maar als luisteraar moet je natuurlijk je eigen tips verzinnen en niet die van een ander opvolgen.
De vraag blijft vervolgens openstaan hoe creëer je je eigen businesstips? Om daar achter te komen, citeer ik de schrijver G.K. Chesterton aan: “I owe my success to having listened respectfully to the very best advice, and then going away and doing the exact opposite.” Wellicht moet je niet precies de andere kant kiezen. De kern van wat hij vertelt, snijdt echter wel hout. Anders tegen de wereld aankijken dan de massa doet.
Ik kom vervolgens bij kunstenaars uit. De kunst opent werelden die we met onze dagelijkse zintuigen niet kunnen bevatten. Want kunstenaars openbaren de richting waar de wereld naartoe gaat. Twee voorbeelden: Andy Warhol vertelde ons in de jaren zestig van de vorige eeuw dat we in de toekomst allemaal 15 minuten beroemd zouden worden. Hij kreeg gelijk. De huidige kunstenaar Ai Weiwei zei onlangs: ‘maybe to be powerful is to be fragile. ’Dat zou zomaar een onderscheidend vermogen in de toekomst kunnen zijn.
Geschreven door: Ben van der Burg