Esther van der Voort | Be careful what you wish for….

Ik ben nu al een aardige tijd dagvoorzitter en voorbereiding voor een evenement is cruciaaldat weet iedereen. Toch blijf ik het altijd lastig vinden. Hoe ver ga ik in de voorbereiding? Soms word ik gevraagd omdat mijn ervaring in het sociaal domein een pre is. Ik spreek de taal, ken de dilemma’s. Maar ook dan heb ik de behoefte om het juist grondig voor te bereiden. Zijn er nieuwe ontwikkelingen, wie zijn de sprekers wat kan ik over hen zeggen of wat kan ik hen vragen.

Soms zoekt een opdrachtgever juist iemand die niet te veel is ingevoerd in de materie om juist niet de geijkte paden te bewandelen en nieuwe inzichten boven tafel te krijgen door de vragen te stellen die inmiddels niemand in het veld meer stelt. Of soms is het fijn dat de dagvoorzitter hetzelfde kennisniveau heeft als de zaal zodat je dan de expert weer kan verbinden met de zaal. Ook dan moet wel weten waar het over gaat wat zijn de vraagstukken, welke mensen komen hier op af, wat willen zij weten.

Hoe dan ook: voorbereiden, voorbereiden, voorbereiden. Los daarvan spookt er nog door je hoofd: worden de juiste dingen gezegd, wordt het resultaat behaald, heeft iedereenvoldoende ruimte gehad om te zeggen wat ze wilde zeggen, is iedereen keurig aangekondigd, blijf ik binnen de tijd in dit overvolle programma. Het voelt soms alsof het allemaal krampachtig perfect moet zijn.

Als comedian ga ik ook goed voorbereid het podium op. Ik ben niet gek! Comedy is een van de spannendste vormen van openbaar spreken die er is. Natuurlijk neem je je beste grappen mee. Toch komt de hardste lach vaak uit de momenten dat je een spontane interactie hebt met het publiek. Dat is een heerlijk gevoel.

Na een mooi evenement reed ik door naar een comedyshow. Ik was nog vol van de adrenaline van overdag. En had er heel veel zin in. Het was een super gezellige zaal wat zorgde voor een top avond met mooie spontane grappen. Op de terugweg in de auto dacht ik: “ik wil in mijn werk als dagvoorzitter ook meer ruimte voor improvisatie”. Vier dagen later belde een opdrachtgever: “Er is een dagvoorzitter uitgevallen, kan jij over twee dagen?” Ha, de kracht van de manifestatie dacht ik meteen dus ik riep: “Ja”.

Een dag van te voren kreeg ik een globale briefing. Wat niet in de briefing stond was dat er een zaalgesprek van 45 minuten was met Adelheid Roosen. Hoe ik daar achter kwam? Omdat ze binnen kwam lopen. Het was een geweldige bijeenkomst, een paar benauwde momenten voor mij omdat er blijkbaar ook nog zang en dans was wat niet in het draaiboek stond. Maar uiteindelijk hebben wij met z’n allen dansend op het podium afgesloten.

Alsof dit pas een voorproefje was werd ik een week later gebeld of ik binnen twee uur in Veenendaal kon zijn. Weer een dagvoorzitter uitgevallen. Twintig minuten aan de telefoon bijgepraat over het thema en het doel. En vervolgens tussen de sprekers door met behulp van google (wie is de volgende spreker en waar gaat het over) de voorbereiding voor de volgende blokken gedaan.

Het heeft mij geleerd veel meer los te laten en meer mijzelf te zijn, ik krijg achteraf altijd te horen dat ik goed voorbereid was, dus dat zit wel goed. Bovendien verandert er op het laatste moment nog van alles. Als het doel maar duidelijk is dan komt het wel goed komt. Maar het is heel fijn om te weten dat ik kan improviseren als het nodig is.

Wil je meer weten over Esther als dagvoorzitter?