Halve aandacht, de informatie-tsunami en verhalen rond het vuur
Maartje IJzerman
Lars heeft eerst Cultureel Werk gestudeerd, waarna hij HBO Communicatie en de Pedagogische Academie heeft afgerond. Vervolgens besloot hij in 2006 een eigen productiebedrijf op te starten voor films, events en maatwerk theater. Lars maakt daarnaast radio voor BNR nieuwsradio en TV voor 7 Ditches. Ook is hij een veelgevraagd dagvoorzitter, waar hij veel plezier aan beleeft.
''Misschien gek maar als ik terug denk aan momenten waarop iemands boodschap of verhaal echt bij me binnen kwam en mijn aandacht had, komen daar geen schermen, apparaten of applicaties bij kijken. ''
Denk even terug aan een moment in je leven waarop iemand echt even je aandacht te pakken had. Indruk maakte. Iets vertelde of zei dat echt binnen kwam. Hou dat vast. En lees ondertussen met halve aandacht verder. Ja er stond ‘halve aandacht’ in de vorige zin. De kans is namelijk groot dat je dat sowieso al doet namelijk. Sterker nog 80% van de mensen die voor hun werk met schermen bezig zijn lezen zelfs nog maar met 20% van hun aandacht.
Het is überhaupt steeds moeilijker voor ons om ons echt ergens op te focussen. Multi device als we zijn tegenwoordig, zijn onze hersenen vooral bezig met het processen van alle input die apps, mails en status updates van ons vragen. Na iedere afleiding duurt het gemiddeld 14 minuten voordat je weer gefocust bent op dat waar je eigenlijk mee bezig hoorde te zijn. Maar we kunnen het niet helpen. De technologie is overal en we zijn inmiddels geconditioneerd. We reageren als een Golden Retriever op een bal, een aap op een hand nootjes, een vlieg op een hoop stront.
Misschien gek maar als ik terug denk aan momenten waarop iemands boodschap of verhaal echt bij me binnen kwam en mijn aandacht had, komen daar geen schermen, apparaten of applicaties bij kijken. Waren er op dat moment geen hashtags, status updates of schermen. Denk ik zelden aan een prachtige grafiek in een filmpje of een mooie lap tekst op een slide.
Mijn gedachte brengen me dan terug naar een mooi verhaal over leiderschap dat ik hoorde van Robert Jan van Ogtrop bij een kampvuur op een onwaarschijnlijke locatie in Nijmegen. Naast dat ik het verhaal weer hoor rondzingen in mijn hoofd, ruik ik dan zelfs weer het vuur en de nabijgelegen koeienstal en herinner me de door het vuur verlichte gezichten van de mede aanhoorders van het verhaal.
Tijdens een gemiddeld evenement zijn er, als je niet op past, wel 10 verschillende communicatiedoelstellingen, 7 kanalen voor interactie, diverse hashtags, livestreams, daarnaast nog sprekers en met een beetje mazzel zelfs een interactieve dagvoorzitter die allemaal de aandacht vragen van de deelnemers. Maar wat doen we er eigenlijk aan om ervoor te zorgen dat de centrale boodschap van een event, spreker of bepaald deel van het event echt overkomt in deze informatie-tsunami?
Hoe creëren we de sfeer van het verhaal rond het vuur? Misschien wel door op bepaalde momenten niet op te roepen tot interactie. De livestream op zwart. Het licht uit. Het beamerscherm oprollen en met zijn allen luisteren naar een doordacht verhaal vanuit een persoonlijke ervaring.
Wat je aandacht geeft groeit. Maar als je die aandacht moet verdelen over te veel elementen groeit alles maar een beetje. Komend seizoen hoop ik op meer kampvuur-momentjes. Werp ik me op als aandachtsvoorzitter, het managen van wat er binnenkomt bij de mensen naar wie we communiceren tijdens een event. Ze behoeden voor de informatie-tsunami en hopelijk voorkomen dat ze zich als bezoeker niet meer voelen dan een vlieg, te gast op een hoop stront.
Geschreven door huysgenoot Lars Sørensen