Tip 6/12: Creëer realistische verwachtingen bij de toehoorders

Uit de “Mémoires”:
“En dan nu, dames en heren, een spetterende presentatie -ik durf zelf te zeggen: een hele show- door Guido Thys, die op een bijzonder humoristische wijze zal laten zien hoe wij NIET met onze klanten moeten omgaan. Ik heb zelf het voorrecht gehad de heer Thys reeds een paar keer aan het werk te zien, en ik kan u verzekeren dat ik telkens ónderuit ben gegaan.
Onder zijn deskundige leiding gaan wij nu aan een workshop beginnen tijdens dewelke we leren hoe we onze klanten kunnen wegjagen, om dan uiteindelijk achteraf te horen hoe het wel moet. Dames en heren, mag ik u een daverend applaus vragen voor onze topspreker van vandaag: Guido Thys!”
Achteraan in de zaal, waar ik onopvallend het publiek stond te observeren, kreeg ik acute ademnood, plasdrang, maagkrampen, knikkende knieën, en riep nog “Beam me up, Scotty!” Maar het mocht niet baten: met lood in de schoenen liep ik naar voren om aan een onmogelijke opdracht te beginnen.

Niet alleen had de inleider de opbouw van mijn verhaal al weggegeven: eerst lachen om de manier waarop we niet met onze klanten omgaan, en vervolgens kort bespreken hoe we het in de toekomst dan wel zouden gaan doen; de twee verrassingsmomenten waren verknoeid.

Maar hij had de lat bovendien ook verschrikkelijk hoog gelegd: het publiek zat met bijzonder hooggespannen verwachtingen op het puntje van de stoelen, klaar om de avond van zijn leven mee te maken. Wat de spreker dan ook doet, de verwachtingen overtreffen kan hij niet meer, en dat is misschien toch wel de bedoeling.

De aankondiging maakt in feite deel uit van de presentatie zelf, spreek de inhoud en de toon ervan dus bijzonder zorgvuldig met de spreker af.

Geschreven door huysgenoot Guido Thys