Het onzichtbare corporate teflonpak

Doe dat ding eens uit joh. Het zit niet lekker, je moet ‘m alleen aan van je woordvoerder en het staat je niet. Het is ook een maat te klein volgens mij, want je ademt moeilijk en je stemt klinkt alsof je wordt afgeknepen door iets. Wanneer heb je het aangeschaft? Toen je aan een paar mensen leiding ging geven? Of recent, toen je nog een schaal hoger ging en iedereen jou aankeek bij de belangrijke beslissingen? Je zit daar niet voor niets. Je hebt een visie. Je kunt het talent van mensen zo goed faciliteren dat er goede plannen en projecten uit komen. Je bent warm, invoelend en slim. Toch? Ik heb geen idee. Het zijn namelijk zaken waar ik naar moet raden als ik je voor mijn microfoon heb, want je laat jezelf niet zien. Zodra je dat pak aantrekt, wordt je een alter ego waar je zelf ook niet blij mee bent. Je hoort jezelf zinnen maken met termen als “een stukje innovatie”. Ziet een schim van jezelf terug in bedrijfsfilms of – erger nog – het journaal van acht uur waarin je met gesloten houding elke vraag beantwoordt met een bullshitbingokaart vol abstracte termen. Je geeft niet eerlijk antwoord op vragen over issues en zorgen, maar spreekt van uitdagingen waar jullie en de rest van de wereld in een “veranderende maatschappij” mee te maken hebben.

Okee, dit is de stevige espresso-variant van de mediatrainingen die ik geef. Daarin wordt duidelijk dat er heus een andere manier van omgaan met journalisten mogelijk is. Jij bent in the lead, niet die interviewer of verslaggever. Ja, de zure journalisten stellen suggestieve vragen. Zetten je op een onmogelijke plek onder een donker schilderij. Ruiken angst. Hebben haast. Monteren zodanig dat je er altijd uitziet als een bad cop die subsidie jat. Hoe word je dan in vredesnaam Powned-proof?
Door dat rare onzichtbare corporate teflonplak uit te doen en gewoon te doen waar je het best in bent: Jezelf zijn. Te vertellen wat je kunt vertellen. Humor te hebben. Kritische vragen niet persoonlijk te nemen. Te bedenken wie er aan de andere kant van de zender zit en wat je diegene wilt vertellen. Niet af te wijken van je kernboodschap. Toe te geven als er wat misgaat en direct ook helder te maken wat jij daar als leider aan gaat doen. Zodra je dát gaat doen raken ook die PH – niet neutrale journalisten van slag.

De beste tip? Oefen luidop in de auto met het maken van korte zinnen, het begrijpelijk vertellen van je verhaal en…Antwoord te geven op de vragen die je normaliter liever niet krijgt. Veel relaxter voor jezelf én voor interviewers. Treffen we elkaar eens in de studio van BNR of op een congres? De dresscode kun je raden.

Geschreven door: Marijke Roskam